Siz çocuk musunuz?

Futbol edebiyatımıza bir de burun sıkma olayı girdi.
Öncelikle şunu yazayım… Fenerbahçe ile Galatasaray ortasındaki kelamlı, fiziki hengame artık herkesi bıktırdı. Olağan bununla beslenenleri saymıyorum.
Bazıları bundan ya sadistçe zevk alıyor ya da para kazanıyor. Zira ateşe körükle gitmenin öbür açıklaması yok.
Bu iki kulübümüz tahminen de bir asırdır uğraş ediyor. Lakin hiçbir periyot rekabet bu kadar yerlerde olmamıştı.
İşin tuhafı bu anlamsız ve rezil savaşa ne üstten ne de aşağıdan hiçbir müdahale gelmiyor. Güya herkes mutlu.
Arada kalan aklı selimler bile buna alet edilmeye çalışılıyor ya da yemediği hakaret kalmıyor.
Şimdi son maça bakalım.
Yani burun sıkma olayı.
Okan hoca hakemlerin elini sıktıktan sonra yanında bulunan Mourinho’ya el kol hareketleri yapıyor.
Aynı mahalle maçında yaşandığı üzere, tıpkı ergenler üzere.
Sonra olay daha komik hale geliyor. Mourinho da onun burnunu sıkıyor.
Ardından Okan hocanın düşüşü falan filan.
Ya kardeşim siz çocuk musunuz?
Bu ne ya?
Okan hoca; Alanda neredeyse eze eze yenmişsin. Mourinho’yu sevmiyorsun tamam. En hoş yanıtı alanda vermişsin.
Adamın yüzüne karşı o el kol hareketlerine ne gerek var?
Mourinho’ya gelince; Pekala sen hoca. Tamam el kol hareketi yapmış. Oldu olacak git tokat at bari. Senin üzere dünya futbolunun son 30 yılına damga vurmuş bir hoca bunu yapar mı? Burun sıkmak ne ya? Bu ülkenin ortamına uyup sende mi kafayı yedin?
Bir de yayıncı kuruluş… Bence lig maçlarını veren kurumdan daha âlâ maç yayını gerçekleştirdiniz. Elinize sıhhat.
Peki kardeşim sen yalnızca Mourinho’nun burun sıkmasını veriyorsun. Pekala öncesi. Onu niçin vermiyorsun?Hani tarafsızlık prensibi.
Valla herkese akıl fikir versin.
Ne diyeyim?

Leş üzere eller

Son aylarda Fenerbahçe ile Trabzonspor kulüpleri ortasında bir yakınlaşma var.
3 Temmuz’dan sonra birinci defa bu iki kulüp az da olsa geçmişi unutmaya çalışıyor.
Zaten gerçek olan da bu.
Ama yok, bunun farkında olanlar buna müsaade verir mi?
Hem de bu hafta sonu oynayacakları maça iki gün kala.
Ne olduğu muhakkak olmayan karanlık bir toplumsal medya adresi çat diye ortaya bir kelamda 3 Temmuz belgeseli koyuyor.
Bunun güzel niyetle olduğunu söylemek salaklık olur.
Aradan 14 yıl geçmiş ve maça iki gün var.
Amaç düşmanlığı tazelemek. Üstelik belgesel rezil bir belgesel. Büsbütün arka niyetli.
Bence içerik çok değerli değil. Kıymetli olan zamanlaması.
Futboldan çekin şu leş üzere kirli ellerinizi. Bu düşmanlıktan zevk alanlar için bulunmaz fırsat.
Ama artık o denli bir hava var ki her şey mübah.
Vallahi değmez billahi değmez.
Üç kuruşluk futbol zevkimiz var onu da parçalamaya çalışıyorlar.

MHY ve İCK

Fenerbahçe-Galatasaray maçında kırmızı kart görenlerden birisi Mert Hakan.
Olayları sırasında ve sonrasında imajları çok yakından izledim. Ve MHY yani Mert Hakan o denli arbedelere filan kırmızı kartlık karışmamış. Ancak kırmızı kart gördü. Bir dostum şöyle dedi.
“Olaylara karışmasına gerek yok. Vesikalık fotoğrafını koy yeniden kırmızı görür..”
Adam tam olağan kuşkulu haline geldi.
Tamam bu adama biraz ön yargı oluştu. Ancak kardeşim senin de artık yalnızca oynadığın futbolla konuşulma vaktin gelmedi mi?
Bir de İrfan Can. Son maçta gözden kaçan bir şey var. Olayın olduğu her yerde o vardı. Ve daima yatıştırmak için. Adam kimi sakinleştireceğini şaşırdı. Onun da hakkını vermek lazım. Hele burun sıkma olayında. Çocuk ne yapacağını bilemedi. Okan hocaya mı baksın, kendi hocasını mı sakinleştirsin. Tam ortada kaldı.

Unutmayalım

4 Nisan 2015 tarihinde Trabzon Araklı Sürmene yolu üzerinde Fenerbahçe otobüsü içinde futbolcularla kurşunlandı.
Türk futbolu sürücü Ufuk Kıran yaralı olmasına karşın denetimi elden bırakmayınca büyük bir faciadan döndü.
Ve hala failler yok.
Unutmayalım, unutturmayalım.

Kaynak: Milliyet